Një bori shurdhuese bie sa herë që treni I afrohet një zone të banuar, një kryqëzimi në nivel apo kur përpara ka një rrezik të dukshëm që vë në alert mashinistin.

Por as buçima e sirenës, as sinjalistika gjysmake e trashëguar dhe as treni relike që ecën me shpejtësinë e breshkës me më pak se 60 kilometra në orë nuk kanë mundur të parandalojnë dot aksidentet e rënda me kosto njerëzore.

Statistikat e vitit 2018 kanë thyer çdo rekord, ku nga janari në gusht janë bërë publike në media të paktën 9 përplasje brutale të trenit me makina apo këmbësorë. Bilanci 2 të vdekur dhe dhjetëra të plagosur rëndë shumica të mbetur invalid për jetë.

Për ekspertët e sigurisë rrugore nuk ka asnjë dyshim se shkaku kryesor I aksidenteve mbetet infrastruktura hekurudhore dhe ajo rrugore që kryqëzohen në nivel si dhe sinjalistika jashtë çdo standardi.

Sot lokomotivat e vjetra ceke të ndërtuara në vitet 60-70 të shekullit të shkuar tërheqin maksimumi 2 vagonë në tre rrugët që përshkojnë në ditë, por kjo nuk e ka lehtësuar aspak punën për mashinistët. Sipas ekspertit Artur Sulce trenat lëvizin netëve në terr e në mungesë totale të sinjalistikës vizuale apo akustike.

Eksperti vlerëson si më shqetësuese afërsinë e hekurudhës me ndërtimet informale të ndërtuara pas 90 ku rëndom mbi shina lëvizin këmbësorë prej tyre fëmijë atë moshuar. Kur vjen puna tek përgjegjësia e aksidenteve Sulce thotë se ajo rëndon së pari tek shteti që sipas tij e ka lënë sistemin hekurudhorë në rrënim të plotë në shkelje flagrante të kodit të sigurisë hekurudhore.