Nëpër godina teatrosh punonjësit e prapavijës quhen “punëtorë skene”. Këta merren me matje, sharrime dërrasash, prerje metali, rregullime ndenjësesh, rregullimin e energjisë elektrike, ujit të pijshëm, ngrohjes, etj. Këta njerëz të heshtur nuk janë të njohur. Ata rrinë gjithë ditën me rroba pune. Mbajnë në xhepa metra, sqeparë, sharra, gozhdë, bullona,  fije spango, etj. Askush nga pjesë politikbërëse apo drejtuese nuk merret t’i japë mend atyre. Megjithatë, situata ndryshoi dej. Për herë të parë në historinë e Shqipërisë, i prezantua në emisionin “Opinion” një kryeministër punëtor skene. Teksa kish hequr spangon, sqeparin dhe sharrën nga duart, ai po i bënte të njohur publikut gjerësinë e skenës së Teatrit Kombëtar. Pavarësisht se kjo aftësi e kryeministrit për të bërë punëtorin e skenës ishte e panjohur deri sot, ai nuk la përshtypje të thella që do të çonin në mbushjen e mendjes së opinionit për arsyetimet e tij. Shqipëria fitoi një punëtor të ri skene. Nuk gjen kund vend në botë që të flasë kryeministri për gjerësinë e një skene. U thye një rekord i nivelit botëror.