Trupa e Teatrit të Operës dhe Baletit 55 vite më parë vuri në skenë në skenë operetën e parë të huaj“Princesha e Çardashit”, të kompozitorit të njohur hungarez Imre Kalman. Teatri i Operës dhe Baletit shkruan se në këtë vepër që mban emrin e autorit hungarez Kalman në skenë ishin artistë të njohur të atyre viteve. “55 vite më parë, në 2 korrik 1964, trupa e Teatrit të Operës dhe Baletit vuri në skenë operetën e parë të huaj, të kompozitorit hungarez Imre Kalman, “Princesha e Çardashit”. Opereta u vu në skenë nga regjisori Luigj Gurakuqi dhe dirigjenti i orkestrës Rifat Teqja. Dekoret dhe kostumet u realizuan nga piktori Shaban Hysa. Në rolet kryesore interpretuan Luiza Papa, Gjoni Athanas, Koço Timko, Gjenovefa Heba, Avni Mula, Tefta Çavo, Haxhi Tafaj, Kristaq Antoniu, Hysen Pelinku, Thoma Nova dhe Dhimitraq Rëmbeci”, shkruan TOB, ndërsa ka publikuar edhe disa foto me artistët në skenë në vitin 1964. Kalman (24 tetor 1882 - 30 tetor 1953) fillimisht kishte për qëllim të bëhej pianist në koncerte. Ai studioi në Akademinë Mbretërore Kombëtare të Gjuhëve të Hungarisë (pastaj në Akademinë e Muzikës së Budapestit), ku ishte një student i Bala Bartok dhe Zoltan Kodaly. Poemat e tij të hershme simfonikë Saturnalia dhe Endre es Johanna ishin të mirëpritura, edhe pse ai nuk arriti të bënte dot botimin. Ai gjithashtu kompozoi muzikë për piano dhe shkroi shumë këngë. Megjithatë, popullariteti i këngëve humoristike të kabareve e çoi atë drejt shkrimit të operetave. Suksesi i tij i parë i madh ishte “Tatarjaras”, që u zhvillua për herë të parë në Budapest, më 22 shkurt 1908. Pas kësaj ai u zhvendos në Vjenë, dhe arriti famë përmes operetave të tij që shkroi më pas. Kalman dhe Franz Lehar ishin kompozitorët kryesorë të asaj që është quajtur "Epoka e Argjendtë" e operetit vjenez gjatë çerekut të parë të shekullit të 20-të. Ai u bë i mirënjohur për bashkimin e valsit vjenez me csardas hungarez. Edhe në mënyrë polifonike dhe melodike, Kalman ishte një ndjekës i devotshëm i Giacomo Puccinit, ndërsa në metodat e tij të orkestrimit ai përdorte parime karakteristike të muzikës së Çajkovskit. Pavarësisht origjinës së tij hebraike, ai ishte një nga kompozitorët më të preferuar të Adolf Hitlerit. Pas Anschluss, ai refuzoi ofertën e Hitlerit për t'u bërë një "arian nderi" dhe u detyrua të shkojë përpara në Paris, pastaj në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke u vendosur në Kaliforni në vitin 1940.