Dëshira e flaktë e mashkullit është për ta kontrolluar ereksionin, për t’u mburrur si mashkull, për të qenë optimist i kënaqësisë së përkryer. Feministet e viteve shtatëdhjetë kërkojnë një të drejtë të re të arsyeshme për kënaqësinë e gjinisë femërore.

Jetojmë në një shoqëri e cila nuk do të lodhet e as të ndiejë dhembje, pra është e paaftë për të ndier dashurinë e vërtetë. Një sondazh tregon se në 100 persona, vetëm 21 prej tyre i japin rëndësi kënaqësisë, një mesatare që shtohet me rritjen e moshës: 81% midis moshës 32 dhe 50 vjeç, ndërsa kërkimi i kënaqësisë bëhet më i shpeshtë pas moshës 38-vjeç.

Për të rinjtë (veçanërisht për femrat) kënaqësia është gati-gati dhimbje, pasi ka një konflikt të lartë të çiftit, ndihen të gjykuar dhe gjykojnë. Në shtrat i japin vërejte njëri-tjetrit, nota (e di si e çfarë je duke bërë).

Një studim mbi farmacistët dhe mjekët, të cilët u japin “Viagra” edhe më të rinjve në moshë, tregon se 9% e të intervistuarve që e përdorin atë në dy vjetët e fundit janë kundër, shpjegon Mario Pekimino, sociolog.

Marrëdhëniet e para të rinjtë i kanë nga mosha 18-19 vjeç, te djemtë, dhe 20-21 vjeç, te femrat. Kjo është një epokë, ku seksi është një nga mjetet konsumuese, ngaqë të ndiesh kënaqësi është një gjë serioze, e domosdoshme, këtë e vërtetojnë mjekët dhe psikologët.

Kënaqësia është thelbësore në jetën e çdo njeriu, ajo do të thotë, energji dhe zhvillim i personit.

Psikiatri i njohur nga Gjeneva, George Abraham, shpjegon se ne rritemi së bashku me kënaqësinë: “Rritemi ne, edhe kënaqësia rritet së bashku me ne”. Midis pacientëve të shumtë të tij është “edhe një çift”, “Ajo shumë ngadalë – ai shumë shpejt”.

Abraham shpjegon se të gjitha tentativat për të lokalizuar qendrat e kënaqësisë në tru, kanë shpënë në një rezultat të vetëm, kanë zbuluar se në nivelin cerebral janë të njëjta me dhembjen.

Kënaqësia e përkryer arrihet atëherë kur, në një marrëdhënie mes dy individëve, ka fantazi, ka pasion, pohojnë ekspertët. Në kuadër të marrëdhënieve të çiftit, meshkujt japin atë që duan vetë ata, po kështu bëjnë edhe femrat, por gabimisht. Që do të thotë se gabimisht e kanë bindur vetveten, jo për çfarë kërkon dhe ka nevojë partneri, por për çfarë dëshirojnë dhe çfarë duan vetë.

Kështu, secila palë i përmbahet bindjes se partneri tjetër ushqen të njëjtat dëshira dhe të njëjtat nevoja, gjë që u hap rrugë inateve dhe pakënaqësive.

Femra, për shembull, ka bindje se e dëshmon dashurinë e saj duke bërë kopsht me lule, duke shprehur interesim dhe dëshirë, kurse mashkulli, kur i kupton dëshirat dhe nevojat ndaj të drejtave të saj të arsyeshme, është për një marrëdhënie të japësh atë që ka nevojë partneri.

Një femër që ndihet e respektuar me arsye nuk do të hasë në vështirësi për t’i përcjellë partnerit të vet vlerësimin që ai e meriton. Kur femra i njeh të mirat, i vëren nevojat që vijnë nga përpjekjet e mashkullit dhe i vlerëson ato, ai ndihet i vlerësuar prej saj.

Një mashkull, që është i vetëdijshëm se vlerësohet nga partnerja, kupton se përpjekjet i tij nuk kanë shkuar kot.