Nga Qemal SAKAJEVA
Nuk janë tre breza të ndryshëm, por tri gjendje në një brez të vetëm: njerëz të moshës së tretë e të katërt. Këta intelektualë, punëtorë dhe kooperëtivistë të dikurshëm, patë shpenzuar energji të mëdha dhe mbërritën te asgjëja. Të lodhur në shtat e shëndet, pa kurrfarë pasurie në pleqëri, janë si shtrydhje e fortë.
Ata të ardhur në jetë, gjatë dhe pas Luftës, patën formuar Brezin Utopist. Dikur e panë veten si Brez i Humbur. Kur mbërritën moshën e tretë e të katërt u gjendën si Brez i Mjerë.
Njerëzit e Brezit Utopist gjithë jetën u rraskapitën në punë dhe nuk mundën të bënin para e pasuri për të përballuar të qetë moshën e tretë. I vetmi thesar që patën besuar se e zotëronin ishin 1, 2, 3, 4 apo më shumë fëmijë. Por ata ikën nga atdheu dhe nuk u përkasin më as prindërve e as Shqipërisë, ashtu të shpërndarë nëpër botë. Brezi Utopist, që nën propagandë përfundoi në Brez të Humbur, mori trajtat e Brezit të Mjerë. Sepse këta nuk i kanë asnjërën nga të dyja: janë pa fëmijë në shtëpi (ata kanë emigruar) dhe pa para në xhep ( pension sa për të mbajtur frymën).
Kjo të kujton një dokumentar televiziv perëndimor nga Bosnja, i disa viteve më parë.
Gazetari e pati pyetur një të moshuar boshnjak gjysëm të paralizuar, ulur në karrocë invalidësh.
- Ku i ke fëmijët?
- Disa në varrezë nga lufta, disa nëpër botë të emigruar!- tha.
- Çarë bën gjatë gjithë ditës?
- Që kur hap sytë në mëngjes e deri sa i mbyll natën vonë, vetëm lutem : O Zot, ma merr shpirtin në këtë çast!- u përgjigj.
Kush e pyet dhe e dëgjon përgjigjen e Brezit tonë të Mjerë?
