Nga Kastriot Dervishi
Abedin Rasim Hoxha është ndër nëpunësit më të aftë të karrierës të shtetit shqiptar, jeta e të cilit krahas profesionit është e mbushur me plot të fshehta. Kjo sepse ai për 2 vjet ka qenë shef i shërbimit sekret shqiptar, për reagimin e rrallë më 7 prill 1939 kundër pushtimit fashist (i vetmi nënprefekt që dha intervistë agjencive të huaja duke dënuar pushtimin, i cituar edhe nga Radio Parisi dhe nga Radio Londra më 10 prill 1939) si dhe është nga e njëjta familje nga ajo e diktatorit Enver Hoxha. Ai ishte ndër arrestimet e para të regjimit komunist, duke u dënuar me burgim për shkak të nëpunësisë civile në vitin 1944. E gjithë familja e tij kaloi kalvar vuajtjesh, burgimesh e internimesh. Babai Rasimi u dënua me 3 vjet burgim në moshën 67 vjeçare. Vëllai Muhameti vuajti 4 vjet dhe vëllai tjetër ushtarak i lartë Fiqreti vuajti 5 vjet burgim. Bëri përjashtim motra, Shpresa Hoxha, e cila u martua me Myqerem Fugën dhe mbeti komuniste. Në librin e tij “Vite të vegjëlisë” Enver Hoxha e përmend avokatin Rasim Hoxha “nga soji ynë”, pavarësisht se fshin dy emra nga djemtë e tij, Muhametin (ish drejtor i shkollës teknike të Tiranës) dhe Abedin. Madje paratë e para në jetë, Enver Hoxha i ka bërë pikërisht në studion e Rasim Hoxhës. Megjithatë, ndaj kushërinjve të tij, ai u tregua i egër. Abedini mund të fshihte mrekullisht biografinë për shumë vite. Regjimi komunist e kuptoi me shumë vonesë kush ishte Abedin Hoxha, i cili e kishte fshehur faktin e drejtimit të Zyrës Sekrete. Në vitin 1952 e dekonspiroi agjenti “Sinjali”, person i cili kishte shërbyer dikur në vitet 1930-1933 në Zyrën Sekrete dhe atë çast i shërbente Sigurimit. Dy vjet pas kësaj dëshmie Abedin Hoxha arrestohet. Duke vuajtur internimin në kampin e Kuçit, Abedin Hoxha sëmuret dhe dërgohet në spitalin e Tiranës, ku edhe ndërron jetë. U varros në Varrin e Bamin në Tiranë, duke ngelur përjetësisht pa varr pas disa vitesh.
Skeda e jetës së Abedin Hoxhës
U lind më 15 dhjetor 1897 në Gjirokastër
1913 mbaron liceun“Vefa” në Stamboll e një vit në kolegjin gjerman “Gjorg” po në Stamboll.
1914-1915, praktikan në gjyqin civil, Vlorë
1916-1918, sekretar i Nënprefekturës së Lushnjes
1920 (gusht-tetor), sekretar i pasurisë së shtetit në Libofshë
1920 (tetor-dhjetor), arkivist i Kryeministrisë
1920-1922, sekretar i dytë i MPB-së
1922-1925, (përjashto qeverisjen e Nolit) llogaritar i MPB-së
1925-1928, referendar i Këshillit Kontrollues
1928 (janar-gusht), nënprefekt i Bilishtit
1928 (11 gusht)-1930 (10 dhjetor), kryesekretar i Zyrës Sekrete në MPB
1930-1931, nënprefekt në Shijak
1931-1934, nënprefekt në Mallakastër
1934-1936, kryetar i Komunës së Kolonjës
1936 (janar-shtator), nënprefekt i Malësisë së Madhe
1936-1939, nënprefekt i Pogradecit
1940-1941, burgoset si antifashist në Berat, Tiranë e Bari Itali
1941, nëpunës në Komisariatin e Kosovës
1944 (shkurt-prill), drejtor i personelit në MPB-së
1944 (prill-tetor), sekretar i përgjithshëm i MPB-së
1944-1947, i burgosur politik
1947, llogaritar në shtypshkronjën e rinisë në Tiranë
1947-1948, vijon punën llogaritar në NISH Vaji Tiranë
1948- prill 1949, si dhe më 1953-1954 shef i llogarisë në ndërmarrjen e duhanit Elbasanit
1949-1952 llogaritar në ndërmarrjen shtetërore të duhanit në Durrës
1954 (1 korrik), arrestohet në Elbasan
1954-1955 internohet në Kampin nr.2 Shtyllas
1955-1956 internohet në Kampin nr.5 Kuç
1956 (data e saktë nuk dihet), sëmuret në Kuç, vdes në Tiranë në spitalin e burgut
