Nga Asdren Rrahmani

Sigurisht se e dini veprën teatrale të komedisë, në katër akte, të autorit tonë Andon Zako Çajupi “14 vjeç dhëndër”. Ajo në thelbin e saj përqeshte traditat dhe martesat e aranzhuara të asaj kohe. Tana e bind Vangjelin se duhet ta martojë djalin 14-vjeçar me një grua të pjekur, vetëm duke ia kujtuar që dhe vetë kështu ishte martuar.

Tana është Baton Haxhiu, Vangjeli është Edi Rama, nusja është Shqipëria, ndërsa dhëndri është Gent Caka. Ky i fundit, në emisionin e fundit tek Blendi Fevziu, deklaroi se me politikë merret qysh nga mosha 14-vjeçare. Paksa vonë paske filluar të merresh me politikë ministër! Unë dhe shokët e mëhallës sime, e ngjashme ishte situata edhe në lagjet e tjera, filluam që të merreshim me politikë në moshën 7-vjeçare. Ç’është e vërteta, sistemi ishte njëpartiak asokohe, por ajo nuk na ndalonte të shprehnim ide brilante si shkëndija të para të demokracisë pluraliste, diçka si “topin e Ardianit, pasi që e përfundojmë lojën e merr Leka në shtëpinë e tij”. Këtu lindën fillet e para të social-demokracisë, “çka është e imja, është e imja, por ajo që është e jotja është gjithashtu e imja”. Parime dhe platforma paksa të ndërlikuara politike për kokat e 7-vjeçarëve lozonjarë, por që zbatoheshin dhe funksiononin si ora zvicerane. E kuptoj entuziazmin e ministrit Cakaj, i cili me çdo kusht dëshiron të na paraqesë pjekurinë, si dhe inteligjencën e tij të zbuluar nga Baton Haxhiu. Fundja, nuk po dyshoj unë në zgjuarsinë as në elokuencën e ministrit, mirëpo deri më tash unë i pashë dy aktet e para të komedisë “14 vjeç politikan”. E para ishte tentimi për impresionimin e publikut me recitim të një poezie dhe huqje totale të ministrit, akti i dytë i kësaj komedie është kjo deklarata e tij se me aktivitetet politike merret që nga mosha 14-vjeçare, pasi që ka qenë pjesëmarrës në një protestë të VV-së.

Analizojeni ose shtjellojeni si të dëshironi atë fjali, më quani edhe cinik, sepse jam mësuar edhe me atë tashmë, por pjesëmarrja në një protestë si 14-vjeçar nuk të bën që të merresh me politikë. Në fakt, politika është marrë me ty dhe të ka qitur në rrugë, që ti ta manifestosh një pakënaqësi tënden, por assesi nuk je marrë ti me politikën. Sot je një ushtrues detyre i ministrit për Punë të Jashtme të Shqipërisë dhe post ky me shumë përgjegjësi shumëdimensionale. Jo, nuk kam unë asgjë personale kundër ministrit. Në fakt, uroj që edhe shumë të rinjve të tjerë shqiptarë qoftë nga trojet shqiptare, qoftë nga diaspora t’u jepen raste dhe pse jo edhe pozita në kuadër të shteteve tona, por ata të rinj nuk kanë nevojë të na impresionojnë me gjëra të cilat vetëm i qesin edhe më qesharakë, sepse as që është diçka që pritet nga ta në ato pozita të caktuara, (të recitojnë, të jenë marrë me politikë nga mosha 14-vjeçare). Tre masterë të përfunduar nuk të bëjnë politikan, edhe kjo është më se e sigurt (më fal që në Kosovë rrallëkush e meriton epitetin e politikanit). Mund ta kesh të njohur teorinë dhe ta kesh pasuruar vokabularin tënd politik, por kjo është vetëm njëra anë e medaljes së të qenit politikan. Për atë anën tjetër, që ndërlidhet me përvojën dhe veprimet e tua, koha do të jetë dëshmitare. Shkarkimin e 28 diplomatëve të karrierës nga ana e ministrit nuk mund ta komentoj, sepse nuk i di angazhimet apo mosangazhimet e tyre, por një kredi do t’ia jap për shkarkimin e konsujve të nderit të Shqipërisë, Rrahim Pacolli dhe Blerim Devolli, me kushtin se kjo ka qenë iniciativë e aprovuar e ministrit e jo zbatim i urdhrit.

*Koha Ditore