Edi Rama ka vendosur në krye të leksikut të tij politik dhe propagandues termin "bashkëqeverisje". Së fundmi, edhe në Asamblenë Kombëtare të PS-së, në sulmet që i bëri Elisës së botës së çudirave, Rama po përpiqej të përshfaqte se “gabimet i bëjnë këta, unë s’di gjë ca bëhet, se shokët Ahmetaj dhe të tjerë vjedhin pa dijeninë e shokut Rama”.

Por, vetë konotacioni bashkëqeverisje nuk është një inovacion terminologjik i Edi Ramës, por një vijimësi e propagandës hoxhiste që përmblidhet tek shprehja famëkeqe e Hoxhës se “jemi ne, pa jeni ju”, të cilën jo rastësisht Rama e ka përdorur si fjalinë e inaugurimi të qeverisjes së tij.

 Por, pse Rama po e përdor kaq shpesh këtë termin bashkëqeverisje? Historia e diktaturave botërore, sikurse edhe vetë Shqipërisë, tregon se një përdorim i këtillë është simptomë e pushtetarit që e ka përqendruar pushtetin në duart e veta dhe se pushtetari gjen mbështetje tek termi “bashkëqeverisje” bash atëherë kur pushteti është në rrëshqitje. E vërteta është se nuk kemi bashkëqeverisje por një Ramë-qeverisje dhe sulmet ndaj Spiropalit apo ndonjë Taulanti nuk janë gjë tjetër veçse një përpjekje për të rregulluar situatën, duke i hedhur kufoma politike turmës së xhindosur. Pra, kërcënimi i njërit apo tjetrit është shprehje e një krize dhe këtu mund të lexohet edhe fenomeni që ka ndodhur, që Ramë-qeverisja tanimë është zbuluar nga shqiptarët dhe ndërkombëtarët. Anëtarësia e PS-së dhe votuesit kanë filluar të tërhiqen, sikurse edhe disa analistë që shfaqeshin pranë oxhakut të Ramës. Mbështetja ndërkombëtare është venitur dhe reagimi i Gjermanisë, ku arrestimi i Tahirit u zbulua si parakushti për hapjen e negociatave, vulosi skualifikimin e Edi Ramës nga enturazhi i të përzgjedhurve të ndërkombëtarëve.

Prandaj, kjo Ramë-qeverisje është bërë aq evidente dhe nxin aq shumë në zullumin e vetë saqë në çdo fjali për kinse bashkëqeverisje të Ramës, ai vetëdemaskohet duke treguar se pushteti i tij po gremiset.