Nga Fahri Balliu

Rama pësoi në Berlin një goditje që nuk mundi ta fshehë, madje orë pas ore e thelloi gjurmën dhe tregoi plagën që i ishte hapur. Në portretin e tij, në qeverisjen e tij, ai fill pas vizitës, doli menjëherë në Rinas në konferencë shtypi ku lëshoi nojma sarkastike ndaj kreut të Komisionit për Çështjet Europiane në Bundestag, të nderuarit Gunther Krichbaum, duke thënë se “ai është njëri prej 100 deputetëve”.

Rama harron që landi që e ka votuar Krichbaum është sa 3 herë Shqipëria dhe 300 herë sa Vlora. Por, mendësia provinciale dhe groteske e Ramës e vë atë në pozitën e Haxhi Qamilit, që thoshte  se “nuk pyes unë për Francën dhe Austrinë, për anglezin dhe Italinë, se kam Peqinin dhe Cirujën me vete”. Bash në këtë pikë është ky!

Çështja e Ramës në Gjemani ka shumë kënde shikimi. Po këtu duhet të vlerësoj seriozitetin dhe rigorozitetin gjerman, në punë dhe misionet brenda dhe jashtë vendit. Edi Rama, herën e parë me atlete dhe histori makaronash, si piktor i padjallëzuar, duke qenë djalli vet, kujtoi se u fsheh nga ekspertiza e tyre. Por, ata nuk merren me fjalimet e Ramës dhe ERTV që janë skizofreni dhe kartelë mjekësore për protokollin e zhvillimit të të një sëmuri mendor. Sigurisht, Rama është lexuar nga serioziteti gjerman si aksion, përmes informacioneve dhe të vërtetës që ndodh në Shqipëri me qeverisjen e tij.

 Pa dyshim, që ata dinë gjithçka se çfarë bën ky njeri dhe cili është rezultati i qeverisjes së tij. Ata e dinë për Tahirin dhe gjithë tahirët e Ramës por mbi të gjitha ata e dinë që Tahiri është Rama. Por, ajo që më e thellë konsiston në atë se ky nuk ua hedh dot me lojën aktoreske të tijën. Ata e shohin se ajo lojë është marifeti për të fshehur bëmat e zeza dhe Rama nuk është ai që shtiret. Rama është i vëmendshëm, i përkushtuar, ekzistencial për karrigen dhe vjedhjen.