Në socializmë radhat ishin si punë e dytë, por fare pa pare. Në orët e para të mëngjesit nuk niste puna për ndërtimin e socializmës, por stërvitja për të zënë radhët për qumësht (fat nëse kishte dhe merrje), mish (sipas tollonit dhe parashikimit), kafe, etj. Më e veçanta dhe më e gjata ishte radha e vajgurit. Mjaftonte të lënia e bidonin në atë gjarpërim llamarinash dhe mund të lëvizje pak. Kishte lezet kur mblidhej populli aty. Rrinin e kuvendonin me orë për jetën e lumtur e ditët edhe më të mira që i prisnin. Vajguri ishte jetik. Me të gatuhej me furnelë gjella e përditshme (në wc) dhe përdorej të shtunën kur proletariati kishte ditën historike të larjes.