Ekziston një regjistrim i momenteve të saj të fundit - një video e shkurtër, e regjistruar në një telefon. Ai regjistrim jep vetëm një aluzion të tmerreve që do të pasojnë.

24-vjeçarja e ulur në sediljen e pasme të një makine me dy shokë - fijet e flokëve të saj të gjata kaçurrela i dilnin nga kapuçi i saj gri. Të tre janë të veshur thjesht.

Ata po mundohen të qëndrojnë të qetë, por po ndiqen. Përpara, pas timonit, është i dashuri i Danielle, Noam Shai, shkruan BBC.

"Doni që unë të ngas shumë, shumë shpejt?" ai pyet. "Di si ta bëj."

"Saktë," i përgjigjet një pasagjere femër. Një i ri me mjekër i ulur pranë Danielës përpiqet t'u japë zemër. "Ne do të jemi mirë," thotë ai. "Gjithçka është në rregull, apo jo?"

Tjetra, nga përpara, bën kërkesë urgjente - "majtas, apo djathtas?"

Pastaj video përfundon.

Minuta më vonë, persona të armatosur të Hamasit e goditën makinën me plumba. Noam, Danielle dhe miqtë e tyre në sediljen e pasme u vranë - ashtu si dhe rreth 360 izraelitë të tjerë që shkuan për të kërcyer në festivalin në shkretëtirën Negev afër kufirit me Gazën.

Pasagjerja e sediljes së përparme u mor peng.

Kur dielli perëndoi atë ditë, 1200 izraelitë ishin therur - qoftë në festival ose në shtëpitë e tyre në kibuci afër kufirit. Kjo ishte humbja më e rëndë e jetëve të hebrenjve në një ditë të vetme që nga Holokausti. Shumica dërrmuese ishin civilë.

Që atëherë, Izraeli ka nisur luftën në Gaza "për të zhdukur Hamasin" dhe palestinezët nga ana e tyre janë masakruar.

Pothuajse 18,000 njerëz janë vrarë në numërimin e fundit - sipas Ministrisë së Shëndetësisë të drejtuar nga Hamasi në Gaza - 7300 prej tyre fëmijë.

Në Gaza tani,  ashtu si në Izrael pas 7 tetorit, prindërit varrosin fëmijët e tyre. Dhe për çdo prind, palestinez apo izraelit, humbja është e pakrahasueshme.

Ne takojmë babanë e Danielle, z. Eyal në zyrën e tij të mbushur me vepra artit, lart mbi Tel Aviv. Ai ka qenë prej kohësh një gjigant teknologjik - i cili themeloi prodhuesin izraelit të çipave Mellanox Technologies dhe e shiti atë për 6.8 miliardë dollarë në 2019.

Por tani ai është thjesht një baba, i zhytur në pikëllim, i goditur nga vajza e tij më e vogël.

"Ajo ishte një vajzë e mrekullueshme," thotë ai me një zë të ngarkuar me dashuri dhe pikëllim. "Asaj i pëlqente të kërcente. Ajo i donte kafshët. Ajo i donte njerëzit. Ajo kishte shumë, shumë miq. Ajo i pëlqente të bënte snoëboard, ttë hipte në një motor me Noam."

Kur mori lajmin se Danielle ishte zhdukur, ai u kthye nga një udhëtim në Indonezi - duke kërkuar leje për t'u ulur në Izrael, edhe pse hapësira ajrore ishte e mbyllur. Tre orë më vonë ai shkoi në kërkim të saj, duke ndjekur orën e saj të dorës. Ishte një udhëtim në një fushë beteje.

Ai gjeti makinën e mbushur me plumba, por nuk kishte asnjë shenjë të Danielës.

“Brenda makinës kishte shumë gjak”, thotë ai. “Unë shpresoja se ajo nuk ishte në makinë, ose se ajo ishte plagosur, por mund të shpëtonte, ose ishte marrë peng”.

Dy ditë më vonë trupi i saj u gjet.

"Gjithçka që ajo prekte ishte me një buzëqeshje. Ajo kurrë nuk i bëri asgjë të keqe askujt," thotë ai, duke i mbytur lotët. "Asaj thjesht pëlqente të bënte gjëra të mira. Dhe ata [Hamasi] thjesht e vranë atë pa asnjë arsye."

Pavarësisht vrasjes brutale të vajzës së tij më të vogël, Eyal Waldman ende beson se palestinezët duhet të kenë një shtet - dhe së shpejti.

"Duhet të ndryshojmë lidershipin nga të dyja palët. Dhe pastaj shpresoj se pas dy deri në katër vjetësh do të jemi në gjendje të bëjmë paqe dhe të ndërtojmë dy shtete për të dy popujt dhe të jemi në gjendje të jetojmë së bashku pranë njëri-tjetrit," thotë ai.

Por para kësaj, ai dëshiron diçka tjetër. "Kushdo që ishte përgjegjës, kushdo që ishte i lidhur me atë që ndodhi më 7 tetor 2023, duhet të eliminohet. Dhe ne do të merremi me këtë," thotë ai me vendosmëri.

"Ne e dimë saktësisht se kush erdhi, kush përdhunoi, kush theri. Ne kemi video, kemi numrat e tyre celularë. Ne e dimë se kush janë ata. Ne mund t'i eliminojmë ata. Dhe unë mendoj se mund ta eliminojmë Hamasin."/ar/sh/SYRI.NET