Rasti i fundit, kur Rama propozoi dy herë që gjeneral Sandër Lleshaj të jetë ministër i Brendshëm ishte në vijim të treguesve që kryeministri nuk është veçse një njeri i antiligjit. Sigurisht, prej një individi që mbledh rrallë Këshillin e Ministrave, apo që nuk pyet kurrë për bazueshmërinë ligjore e për kushtetutë, nuk mund të presim gjëra të tjera. Qysh kur ishte në opozitë Rama deklaroi se sa të bëhej kryeministër nuk do të transmetonte mbledhjet e qeverisë. Këtë nuk e bënte se ishte nga njerëzit që nuk merret me propagandë, porse e shihte si mënyrën më të mirë për të mos u dukur që ai nuk kryen detyrat shtetërore fare. Shumica e akteve të qeverisë, merren me vendime qarkulluese (pa u mbledhur fare ministrat, por duke ua çuar aktet më vonë). Dhe Rama nuk është se përton, se nga mëngjesi e deri në darkë e sheh si agjitator, porse atij i mungon instinkti i shtetarit. Nuk mund të bëhet dot i tillë. Kjo është parë gjatë kohës që ishte kryetar bashkie e shihet edhe tani. Ramës i pëlqen fasada dhe formalizmi. Rama propozoi Lleshajn për ministër, duke mos i hequr fjalën gjeneral. Karshillëku këtë rast te kryetari i shtetit ishte në radhë të parë antiligj. Presidenti nuk është i detyruar të dekretojë shkeljet që sjell kryeministri. Nuk ka shpresë se Rama mund të bëhet ndryshe. Antiligji i ndjek gjithnjë.