Gjirokastren e ngriten, e bene pjese te historise per ta mbajtur aty, njerezit e saj!
Pikerisht njerezve te saj, atyre njerezve te ditur, plot pasion e dashuri, te pa lekundur ne parimet e vlerat e tyre, i dedikohet dhe libri-monografi e Vasil Mukes.
Keta jane “heronjte” e vertete te atij qyteti mijera vjecar.
Nuk jane heronj “ te medhenj” ne pamje, nuk jane nga ata qe vijne nje here ne shekuj.
Por ne te vertete jane heronj, te medhenj ne esence e sherbim ndaj komunitetit.
Sepse keta sollen zhvillimin, kulturen, progresin, duke i mbrojtur me cdo cmim keto.
Ne fakt keta bejne historine.
Ishte kenaqesi e vecante per mua te merja pjese pikerisht ne Gjirokaster, ne promovimin aty te atij libri: “Mukajt dhe Papavangjelajt”.
Te thoshja edhe dy fjale per ate, perpara atyre banoreve te nderuar.
Nje liber ky i pasur ne permbajtje e mesazhe, por lehtesisht i kapshem, pikerisht sepse i dedikohet te gjithe atyre heronjve “te thjeshte” te atij qyteti, nepermjet emrave te dy familjeve te nderuara.
Dhe kjo me nje gjuhe te bukur gjirokastrite, gjuhe e cila me kujtoi shume nga shprehjet e degjuara qe ne femijeri nga te dy prinderit e mi.
Urimet me te mira Vasilit.
Urimet me te mira Gjirokastres per keto « rreshta » te dedikuara asaj, qe vecse te japin kenaqesi dhe mendime!